Wil je eerst meer informatie ontvangen? Beluister direct onze webinar volledig anoniem en ondek rustig wat dit voor jou kan betekenen

Bij elkaar blijven zonder liefde. Het klinkt misschien hard, maar veel stellen bevinden zich in precies deze situatie. Wat ooit begon met verliefdheid en verbondenheid, is veranderd in afstand, stilte of zelfs frustratie. Je leeft samen, maar je voelt je alleen. Je deelt een huis, een bed, een planning — maar geen echte intimiteit meer.

Toch gaan veel mensen door. Niet omdat ze gelukkig zijn, maar omdat de drempel om te vertrekken te hoog lijkt. Er is angst voor verandering, schuldgevoel tegenover de kinderen, financiële afhankelijkheid of simpelweg het gevoel dat het leven nu eenmaal zo loopt.

In deze blog kijken we naar de redenen waarom mensen bij elkaar blijven zonder liefde, wat dit met je doet, en hoe je uit deze situatie kunt komen. Ook bespreken we de pijnlijke gedachte die veel mensen in zo’n relatie hebben: ik doe het nooit goed bij mijn man. We laten je zien wat eronder zit en hoe je jouw behoeften weer serieus kunt nemen.

Liefde is geen constante staat van romantiek. Elk stel kent fases waarin de relatie minder intens voelt. Maar wat als het gevoel van liefde helemaal verdwenen lijkt?

Dan is er vaak nog wél verbondenheid — in praktische zin. Je deelt verantwoordelijkheden, zorgt voor de kinderen, regelt het huishouden. Maar de emotionele band is weg. Er is weinig aanraking, weinig echte gesprekken, en al helemaal geen intimiteit.

Bij elkaar blijven zonder liefde betekent dat je samenleeft zonder je echt gezien, gehoord of geliefd te voelen. Je functioneert als team, maar niet als partners. En diep vanbinnen weet je: zo wil ik eigenlijk niet leven.

Er zijn veel redenen waarom mensen blijven, zelfs als ze diep vanbinnen weten dat de liefde verdwenen is:

• Kinderen: “Ik wil het gezin niet uit elkaar halen.”
• Financiën: “Ik red het financieel niet alleen.”
• Schuldgevoel: “Ik kan hem dit niet aandoen.”
• Gewoonte: “We zijn al zo lang samen. Dit is nu eenmaal hoe het is.”

Soms weet je niet eens meer hoe liefde zou moeten voelen. Je raakt gewend aan de afstand. Aan het gebrek aan tederheid. Aan de stilte tussen jullie in. Je stelt jezelf gerust met gedachten als: Iedereen heeft wel eens moeilijke fases.Maar de waarheid is: sommige fases duren jaren.

In mijn boek lees je verhalen van mensen die jarenlang bleven in relaties waarin liefde en verbinding waren verdwenen. Tot ze ontdekten dat het anders kon — óf dat het nodig was om los te laten.

Dit is een gedachte die veel vrouwen herkennen. Je doet je best. Je zorgt, regelt, luistert. Maar toch krijg je kritiek. Of erger nog: je krijgt helemaal geen reactie meer. Je leeft met een constante spanning, een gevoel van tekortschieten.

“Wat ik ook doe, het is nooit goed.”
“Als ik iets zeg, doet het hem niets.”
“Als ik niks zeg, krijg ik de schuld dat ik afstandelijk ben.”

Deze gedachten zijn zwaar om te dragen. Ze zorgen ervoor dat je jezelf kwijtraakt. Dat je gaat twijfelen aan je eigen gevoel. Je vraagt je af: Ligt het aan mij? En langzaam geloof je dat jij het probleem bent.

Maar deze overtuiging is vaak het gevolg van een verstoorde dynamiek. Niet van jouw tekortkomingen. Als jij je voortdurend moet aanpassen en toch het gevoel houdt dat het nooit genoeg is, dan is er iets fundamenteel mis in de relatie.

Bij elkaar blijven zonder liefde is niet alleen verdrietig. Het is ook schadelijk. Voor je zelfbeeld, je energie, je levenskracht. Je gaat op automatische piloot leven. Kleine irritaties worden groot. Je wordt prikkelbaar, moe, futloos.

Soms merk je het lichamelijk: spanningshoofdpijn, vermoeidheid, slecht slapen. Of je merkt het aan je stemming: je voelt je neerslachtig, verliest plezier in dingen. In sommige gevallen kan het zelfs leiden tot klachten die lijken op een depressie. Lees daarover meer op de pagina depressief door relatie.

Wanneer je te lang in een relatie zonder liefde blijft, kun je jezelf langzaam kwijtraken. Je raakt vervreemd van je eigen verlangens, dromen en waarden. Je vergeet hoe het voelt om je echt verbonden te voelen.

Ik vind mijn man niet meer leuk

Misschien durf je het niet hardop te zeggen, maar voel je het wel: ik vind mijn man niet meer leuk. Je kijkt naar hem en voelt irritatie. Zijn grapjes werken niet meer. Zijn manier van doen wekt weerstand op.

Dat kan komen door een lange periode zonder echte verbinding. Als je je niet geliefd voelt, bouwt er spanning op. Je gaat je partner zien als de oorzaak van je verdriet. En dat maakt het moeilijk om nog liefdevol te kijken.

Tegelijkertijd kun je je schuldig voelen over deze gedachte. Vooral als je man wél probeert of als hij juist passief en emotieloos lijkt. Toch is het belangrijk om eerlijk te kijken naar deze gevoelens. Ze vertellen je iets. Lees ook de blog ik vind mijn man niet meer leuk om dit verder te verkennen.

Liefde draait om gezien en geaccepteerd worden zoals je bent. Als je je niet geliefd voelt, raak je de basis kwijt waarop je relatie gebouwd is. Dit gevoel uit zich vaak in kleine momenten:

• Je deelt iets persoonlijks, en hij reageert lauw of niet.
• Je probeert te praten, maar hij zapt verder of kijkt op zijn telefoon.
• Je zoekt fysiek contact, maar hij keert zich van je af.

Op den duur ga je het contact vermijden. Je sluit je af. Niet omdat je geen liefde meer voelt, maar omdat het te pijnlijk is om die leegte steeds opnieuw te ervaren. Meer hierover lees je op niet geliefd voelen in relatie.

Je hoeft niet direct te beslissen of je weggaat. Maar het is wel belangrijk dat je stil durft te staan bij wat je écht voelt. Stel jezelf eerlijke vragen:

• Voel ik me gezien in deze relatie?
• Is er nog ruimte voor herstel, of is het vertrouwen weg?
• Voel ik nog hoop, of vooral leegte?

Soms helpt het om met een professional te praten. Iemand die zonder oordeel kijkt naar jouw situatie. Die helpt om jouw gevoel te ordenen. In mijn boek lees je verhalen van stellen die op een kruispunt stonden. Sommigen kozen voor herstel. Anderen ontdekten dat loslaten uiteindelijk het meest liefdevolle was — voor zichzelf én de ander.

Bij elkaar blijven zonder liefde is als langzaam verdrinken. Je ademt nog, maar leeft niet echt. Je weet dat het anders kan, maar durft de stap niet te zetten. Je stelt het uit. En dat is begrijpelijk. Want het is eng, onzeker, pijnlijk.

Toch is er één ding belangrijker dan alles: jouw welzijn. Je mag kiezen voor liefde. Voor verbinding. Voor groei. Je hoeft niet genoegen te nemen met minder dan dat.

Misschien weet je nog niet hoe het verder moet. Maar weet: bewustwording is de eerste stap. En die heb je al gezet, door deze blog te lezen.

Conclusie: liefde verdwijnt niet zomaar, maar kan ook niet geforceerd worden

Liefde vraagt aandacht, moed en openheid. Als die al te lang ontbreken, is het logisch dat je je afvraagt of je nog samen verder kunt. Bij elkaar blijven zonder liefde is zwaar. En niemand verdient het om jarenlang te leven zonder verbondenheid.

Of je nu kiest voor blijven of gaan — kies bewust. Voor jezelf. Voor eerlijkheid. Voor liefde, in welke vorm dan ook.

In De kunst van intimiteit lees je verhalen van mensen die op dit kantelpunt stonden. Ze zochten, twijfelden, voelden, en kozen. Misschien herken jij jezelf in hun verhaal.